Gómez de la Serna [go'meϑ δe la sε'rna], Ramón, španjolski književnik (Madrid, 3. VII. 1888 – Buenos Aires, 12. I. 1963). Okušao se u svim književnim rodovima. U Madridu je okupljao avangardu na glasovitim domjencima u kavani »Pombo« (istoimena kronika u 2 svesku obuhvaća godine 1918–24), propovijedajući zamisao o »svojevoljnoj umjetnosti« (arte arbitrario). Njegove Vreve (Greguerías, 1917) duhoviti su, jezično kićeni aforizmi, puni groteskna, čak apsurdna humora. Romani, primjerice Bijela i crna udovica (La viuda blanca y negra, 1918), zaigrani su estetski tekstovi bez političkih ili moralističkih teza. U dramama implicitno, a izjavama eksplicitno, anticipirao je joneskovski antiteatar. Ostala djela: Poimanje nove književnosti (El concepto de la nueva literatura, 1909), Izmi (Ismos, 1931), autobiografija Autopolumrtvija (Automoribundia, 1948) i dr.
