Hopper [hɔ'pəɹ], Dennis, američki filmski glumac, redatelj i producent (Dodge City, 17. V. 1936 – Los Angeles, 29. V. 2010). Glumu je učio kod Leeja Strasberga u Actors Studiju. Na filmu od sredine 1950-ih, pretežito u većim sporednim ulogama koje obilježavaju interpretacije pod utjecajem Jamesa Deana, s kojim je nastupio u filmovima Buntovnik bez razloga (Rebel Without a Cause, Nicholas Ray, 1955) i Div (Giant, George Stevens, 1956). Problematičnoga životnog stila i karaktera, teško dobiva uloge pa do sredine 1960-ih mahom glumi na televiziji. Kao redatelj debitirao je niskobudžetnim, ali komercijalno iznimno uspješnim kontrakulturnim filmom Goli u sedlu (Easy Rider, 1969., koscenarist s Peterom Fondom), u kojemu i glumi, a kojim započinje najreprezentativniji žanr struje tzv. novoga Hollywooda – film ceste. Nakon neuspjeha Posljednjeg filma (The Last Movie, 1971., također koscenarist i glavna uloga), metafilmskog ostvarenja dosljedno antinarativne strukture, režira rijetko i bez uspjeha; ističu se hvaljeni policijski film Boje nasilja (Colors, 1988), o uličnim bandama, te erotski neo-noir triler Točka usijanja (The Hot Spot, 1990). Status kontrakulturne ikone održava redovitim glumačkim nastupima u sporednim ulogama; najzapaženija mu je ona u filmu Plavi baršun (Blue Velvet, 1986) Davida Lyncha. Ističu se i nastupi u filmovima Američki prijatelj (Der amerikanische Freund, Wim Wenders, 1977), Apokalipsa sada (Apocalypse Now, Francis Ford Coppola, 1979), Štemer (Rumble Fish, F. F. Coppola, 1983), Momčad iz Indiane (Hoosiers, David Anspaugh, 1987), Prava romansa (True Romance, Tony Scott, 1993) i Basquiat (Julian Schnabel, 1996), a nastupa i u karakternim ulogama negativaca (npr. Brzina – Speed, Jan de Bont, 1994).
