konsekutivan (srednjovjekovni latinski consecutivus), sljedeći, koji je na redu, susljedan; koji proizlazi iz nečega.
1. U logici, konsekutivne oznake, oznake pojma koje slijede iz prvotnih (konstitutivnih) oznaka.
2. U gramatici, posljedičan, koji se odnosi na sintaktičku jedinicu (skup riječi, konstrukciju, složenu rečenicu) što označuje posljedicu. Može biti riječ o priložnoj oznaci posljedice, npr. Smijali su se do suza, ali se naziv konsekutivni (posljedični) najčešće veže za poseban tip zavisnosloženih rečenica u kojima se zavisna rečenica odnosi prema glavnoj kao posljedica prema uzroku, npr. Pjevali su tako glasno da nismo mogli zaspati. Veznici su tih rečenica da, tako da i te.
