Kropotkin [krapo'tk’in], Pjotr Aleksejevič (Pëtr Alekseevič), ruski knez, revolucionar, teoretičar anarhizma, sociolog, geolog i geograf (Moskva, 9. XII. 1842 – Dmitrov kraj Moskve, 8. II. 1921). Nakon vojnih škola, kao časnik (1862–67) služio u istočnom Sibiru, gdje je vodio geografske ekspedicije na Amur i u Mandžuriju. Napustivši vojsku, radio je u Sankt Peterburgu u Ruskom geografskom društvu i vodio geografska istraživanja u Rusiji i Švedskoj. God. 1872. u Ženevi je prišao Bakunjinu i postao član Prve internacionale; 1874. uhićen i zatvoren u Petropavlovsku tvrđavu. Pobjegavši iz nje, 1876–1917. bio je emigrant u Engleskoj, Švicarskoj i Francuskoj, šireći anarhističke ideje. Bio je osuđen 1883. u Francuskoj na pet godina zatvora; pušten je 1886., a zatim se nastanio u Londonu. Jedan je od glavnih teoretičara anarhizma, žestoko je istupao protiv marksističke dijalektike i revolucionarnoga marksizma, odnosno klasne borbe i diktature proleterijata. Poricao je nužnost države; ideal socijalizma vidio je u udruženju općina (komunalizmu). Nakon Veljačke revolucije 1917. vratio se u Rusiju. Osim djela o teoriji anarhizma, Kropotkin je napisao i značajne geografske i geološke radove: Opći pregled orografije Istočnoga Sibira (Obščij očerk orografii Vostočnoj Sibiri, 1875), Istraživanje o ledenom dobu (Issledovanie o lednikovom periode, I–II, 1876), Anarhija: njezina filozofija, njezin ideal (L’Anarchie: sa philosophie, son idéal, 1896), Sjećanja revolucionara (Zapiski revoljucionera, 1899), Država: njezina povijesna uloga (L’État: son rôle historique, 1906), Velika revolucija: 1789–1793 (La Grande Révolution: 1789–1793, 1909).
