Marmontel [maʀmtε'l], Jean-François, francuski pisac (Bort-les-Orgues, 11. VII. 1723 – Ablonville, 31. XII. 1799). Školovao se kod isusovaca. Duhovit kozer i istaknuta osobnost pariških salona, bio je urednik časopisa Mercure de France (1758–60), kraljevski historiograf (1771–89) i tajnik Francuske akademije (od 1783. do kraja života). Pisao je tragedije u klasicističkome stilu, operna libreta, članke o književnosti za Diderotovu Enciklopediju. Najuspjelija su mu djela zbirka sentimentalnih i stilski elegantnih novela Ćudoredne priče (Contes moraux, 1761) te filozofski alegorijski romani u kojima je zagovarao toleranciju Belizar (Bélisaire, 1767), o vojskovođi bizantskoga cara Justinijana, i Inke ili Razaranje carstva Perua (Les Incas ou la Destruction de l’empire de Pérou, 1777), o španjolskom osvajanju Perua.
