sarkoidoza (sarko[m]+ -id + -oza) ili Besnier-Boeck-Schaumannova bolest [bɛn∙jẹ' bu:k šạu'man~], kronična bolest nepoznata uzroka, koja zahvaća više organskih sustava. Prvi su ju opisali francuski dermatolog Ernest Besnier (1831–1909), norveški dermatovenerolog Caesar Boeck (1845–1917) i švedski dermatolog Jörgen Schaumann (1879–1953). Bolest se češće javlja u žena između 20. i 40. god. života. Obilježena je nastajanjem čvorića građenih od stanica sličnih epitelnima (tzv. epiteloidnih granuloma), koji se razviju najčešće u limfnim čvorovima, plućima, koži, očima, kostima; oni tijekom bolesti mogu nestati ili trajno ostaju prožeti vezivnim tkivom. Simptomi bolesti različiti su, ovisno o pogođenom organu, a u početku se javljaju vrućica, mršavljenje i bolovi u zglobovima; bolesnici kašlju i otežano dišu jer su pluća često zahvaćena. Istodobno očitovanje tih simptoma uz upalu oka (obično šarenice) i crvenkasto-ljubičaste mrlje na koži naziva se Löfgrenov sindrom. Dijagnoza sarkoidoze postavlja se na temelju opisanih simptoma, radiološkoga nalaza čvorića na plućima i nalaza laboratorijskih pretraga. Akutni oblik bolesti često se spontano smiri, a u jedne trećine kroničnih bolesnika dolazi do prolaznoga poboljšanja. Specifičnoga liječenja nema, nego se smiruju postojeći simptomi, a ako napreduje zahvaćenost pluća, primjenjuju se kortikosteroidi.
