Trauner [tʀone'], Alexandre (pravo ime Sándor), francuski filmski scenograf madžarskoga podrijetla (Budimpešta, 3. VIII. 1906 – Omonville-la-Petite, 5. XII. 1993). Studirao slikarstvo u Budimpešti, od 1930. živio u Parizu. Filmske scenografije kreirao od 1934 (oko 70 filmova do povlačenja 1989). Prvo se istaknuo filmovima Marcela Carnéa u kojima je kombinirao realistične ambijente i naglašeno artificijelne dekore: Obala u magli (Le Quai des brumes, 1938), Dan se rađa (Le Jour se lève, 1939), Djeca raja (Les Enfants du paradis, 1944), Vrata noći (Les Portes de la nuit, 1946). Od početka 1950-ih radio i izvan Francuske. Scenografskim rješenjima u Otelu (Othello, 1952) Orsona Wellesa pridonio manirističkom ugođaju cjeline, potom je često surađivao s Billyjem Wilderom, za kojega je uglavnom dizajnirao sofisticirane ambijente (Ljubav popodne – Love in the Afternoon, 1957; Slatka Irma – Irma la Douce, 1963; Privatni život Sherlocka Holmesa – The Private Life of Sherlock Holmes, 1970; Fedora, 1978). Klasicističkim dizajnom odlikuju se njegovi radovi za filmove Josepha Loseya Gospodin Klein (Mr. Klein, 1976) i Don Giovanni (1979).
