Peročević, Edo (Eduard), hrvatski filmski i televizijski glumac, radijski spiker i voditelj (Sarajevo, BiH, 3. X. 1937 – Zagreb, 29. IV. 2007). Glumu je završio 1959. na Državnoj pozorišnoj školi u Novom Sadu. Isprva angažiran u Istarskom narodnom kazalištu u Puli, od 1966. djeluje u Zagrebu, kratko u Satiričkom kazalištu Jazavac (danas Kerempuh), a potom kao samostalni umjetnik. Ugled stječe TV filmovima i serijama Televizije Zagreb; među 60-ak tih uloga ističu se one važnije u serijama Sumorna jesen (Zvonimir Bajsić, 1969), U registraturi (Joakim Marušić, 1974), Mačak pod šljemom (Berislav Makarović, 1978), Tamburaši (Mario Fanelli, 1982), Putovanje u Vučjak (Eduard Galić, 1986–87; i film Horvatov izbor, 1985), Pozitivna nula (Milivoj Puhlovski, 1990), Tuđinac (E. Galić, 1990) i Mlakarova ljubav (M. Puhlovski, 1993). U manjim, karakternim ulogama, mahom negativnih likova, nastupio je u 35 filmova, a svojom karakterističnom fizionomijom i bojom glasa prepoznatljiv je npr. u filmovima Krste Papića Lisice (1969), Izbavitelj (1976) i Priča iz Hrvatske (1992), kao i u filmovima Događaj (1969), Hranjenik (1970) i Banović Strahinja (1981) Vatroslava Mimice te U gori raste zelen bor (1971) Antuna Vrdoljaka, Vrijeme ratnika (1991) Dejana Šorka i Maršal (1999) Vinka Brešana. Popularnosti su mu pridonijele sporedne uloge u filmovima i TV serijama za djecu: uz likove očeva u filmu Vuk samotnjak (Obrad Gluščević, 1972) i TV seriji Smogovci (M. Puhlovski, 1982–96) najpoznatija mu je uloga konduktera Saperlota u filmskoj adaptaciji romana Vlak u snijegu Mate Lovraka (Mate Relja, 1976). Glumio je i u sinkronizacijama animiranih filmova. Široku je prepoznatljivost stekao kao spiker na Drugome programu Radio Zagreba (Porodični semafor, Radio Jadran, Studio A, Zeleni megaherc), na Radio Sljemenu (Nedjeljno jutro) te na Trećem programu Hrvatskoga radija.
