Roksandić, Duško, hrvatski književnik (Balinac kraj Gline, 17. IX. 1922 – Beograd, 17. VIII. 2003). Diplomirao jugoslavistiku 1951. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Od 1941. sudjelovao u antifašističkom pokretu. Nakon rata djelovao je kao urednik časopisa, urednik na radiju i intendant zagrebačkoga HNK-a (1958–65). Drame, u kojima se bavio aktualnom društvenom problematikom i suvremenom svakodnevicom, prikazivane su mu na mnogim hrvatskim pozornicama (Nad ponorom, 1952; Bijeli leptiri, 1955; Kula babilonska, 1958; Eho-60, 1961; Andrea, 1963; Ptice bez jata, 1968; Ženidba, 1969). Pisao je i radijske (Nevidljive snage, 1951; O Tintoru, o Pepeku, o Anđeli i o meni, 1966) te televizijske drame (Odluka, 1958), članke, kazališne kritike, pjesme i pripovijetke.
