Đurić, Miloš, srpski filozof i klasični filolog (Benkovac kraj Nove Gradiške, 14. I. 1892 – Beograd, 5. XII. 1967). Filozofiju i klasičnu filologiju studirao u Zagrebu i Beogradu (1920), doktorirao iz filozofije 1929. u Zagrebu. Predavao filozofiju i klasičnu filologiju na beogradskom Filozofskom fakultetu. U Zagrebu je pokrenuo časopis Vihor 1914., kojemu je bio i suurednik. Bavio se problemima povijesti filozofije, filozofije kulture, etike, estetike, klasičnom filologijom te prevođenjem s grčkog, latinskog, njemačkog, engleskog i ruskog jezika. Filozofskim opusom iz helenizma definira humanizam kao temelj suvremene filozofske misli. U književnosti su najvažniji njegovi sintetički pregledi helenske književnosti s prijevodima. Glavna djela: Vidovdanska etika (1914), Filosofija panhumanizma (1922), Racionalizam u savremenoj nemačkoj filosofiji (1928), Problemi filosofije kulture (1929), Ogledi iz grčke filosofije i umetnosti (1936), Sofisti i njihov istoriski značaj (1955), Na izvorima umetničke lepote: ogledi o Homeru (1957), Iz helenskih riznica; studije i ogledi (1959), Istorija helenske etike (1961).
