presupozicija (njemački Präsupposition), u logici i filozofiji jezika oznaka sasvim posebnih semantičkih preduvjeta koji se moraju ispuniti prilikom uporabe naziva i obilježja, čime za deduktivno logičko zaključivanje vrijedi glasovito logičko načelo isključenja trećega (tertium non datur). Prema tom načelu istinit treba biti ili određeni iskaz ili njegova negacija, što upravo ovisi o statusu samih presupozicija (R. G. Collingwood, P. F. Strawson). Na strukturu tih supozicija već je upozorio G. Frege: kada se nešto tvrdi, onda je samorazumljiva pretpostavka da upotrijebljeni jednostavni i složeni nazivi imaju neko značenje, ali da je ono suponirano kontekstom uporabe, tj. neki izraz može ovisno o kontekstu biti značajan ili beznačajan. Analitička filozofija, koja u prosudbi istinitosti neke argumentacije bitno polazi od praktičnih pretpostavka, smatra da se kao presupozicije trebaju razumjeti svi transcendentalni sudovi u Kantovu smislu, tj. oni što leže u temelju empirijskih sudova koji ih presuponiraju.
