Verwey [vərwi'], Albert, nizozemski pjesnik, književni povjesničar, kritičar i esejist (Amsterdam, 15. V. 1865 – Noordwijk aan Zee, 8. III. 1937). Već kao srednjoškolac prijateljevao je s W. Kloosom, te radio (1885–89) kao urednik modernističkoga časopisa De Nieuwe Gids, glasila pokreta Osamdesetaša. S L. van Deysselom osnovao je i uređivao (1894–1905) Het tweemaandelijkse tijdschrift, 1902. preimenovan u De XXe Eeuw. Nakon toga osnovao je i vodio (1905–19) mjesečnik De Beweging, koji je imao velik općekulturni odjek. Na Sveučilištu u Leidenu djelovao je kao profesor nizozemske književnosti 1925–35. Pisao melodioznu, misaonu i intelektualnu poeziju (Perzefona i druge pjesme – Persephone en andere gedichten, 1885; Goruća šuma kupine – Brandende braambosch, 1899; Vlastito kraljevstvo – Het eigen rijk, 1912; Zagonetka koja se smije – Het lachende raadsel, 1935), književnopovijesna djela i eseje (Od Jacquesa Perka do danas – Van Jacques Perk tot nu, 1925; Vondelov stih – Vondels vers, 1927; Patnja vremena – Het lijden aan de tijd, 1936), prevodio (Danteova Božanstvena komedija, Shakespeareovi Soneti).
