Wolkers [wɔ'lkərs], Jan, nizozemski književnik i likovni umjetnik (Oegstgeest, 26. X. 1925 – Westermient, otok Texel, 19. X. 2007). Studirao slikarstvo i kiparstvo u Amsterdamu, Salzburgu i Parizu: tvorac nekoliko spomenika. Svoj stil i ideje dijelio je s hipicima, naraštajem rođenim 15 do 20 godina nakon njega. Izričaj mu je izravan, s primjesama urbanoga slenga. Ljubav je u njegovim knjigama ponajprije tjelesna, opisana naturalistički. Njegovo najčitanije i najkontroverznije djelo, roman Rahatlokum (Turks fruit, 1969), prevedeno je na mnoge jezike i uspješno ekranizirano. Prvu knjigu pripovijedaka Serpentinin kaputić (Serpentin’s petticoat), objavio 1961., a potom su slijedili mnogobrojni romani, novele, zbirke pripovijedaka, eseji, kolumne i dr.: Kratko američki (Kort Amerikaans, 1962), Mesnata ruža (Een roos van vlees, 1963), Pas s modrim jezikom (De hond met de blauwe tong, 1964), Povratak u Oegstgeest (Terug naar Oegstgeest, 1965), Strašni tango (Horrible tango, 1967), Ptica odvratnosti (Walgvogel, 1974), Leptir s mrtvačkom glavom (De doodshoofdvlinder, 1979), Breskva besmrtnosti (De perzik van onsterfelijkheid, 1980), Goruća ljubav (Brandende liefde, 1981), Lipanjski pad (De junival, 1982), Otrovna salata (Gifsla, 1983), Vrijeme koje ne oprašta (Onverbiddelijke tijd, 1984), 22 bajke, priče i basne (22 sprookjes, verhalen en fabels, 1985), Ljetna žega (Zomerhitte, 2005).
