Hackman [hæ'kmən], Gene (pravo ime Eugene Allen), američki glumac (San Bernardino, California, 30. I. 1930 – Santa Fe, New Mexico, ? 17. II. 2025). Služio u mornaričkom pješaštvu 1947–51., potom studirao novinarstvo na Sveučilištu Illinois i bavio se fizičkim poslovima. Od 1956. nastupao u kazališnoj skupini Pasadena Players, od 1958. u off-broadwayskim produkcijama, a od 1963. i na Broadwayu, također 1959–68. i na televiziji. Na filmu se prvi put pojavio 1961. istaknuvši se potom sporednim ulogama u melodrami Lilith (1964) Roberta Rossena te, osobito, impulzivnog brata naslovnog protagonista u gangsterskom filmu Bonnie i Clyde (Bonnie and Clyde, 1967) Arthura Penna i sredovječnoga profesora u složenu odnosu sa zahtjevnim ocem u drami Ocu nikad nisam pjevao (I Never Sang for My Father, 1970) Gilberta Catesa. Visok, ali neupadljiv i proćelav, potonjim filmom započinje niz realistički oblikovanih kreacija deziluzioniranih gubitnika, protagonista tipičnih filmova tzv. novog Hollywooda, sugestivno predočujući i introvertiranost i ekstrovertiranost: uporna, ali karakterno i moralno nesavršena policajca u Francuskoj vezi (The French Connection, 1971) Williama Friedkina (Oscar za glavnu ulogu), temperamentna lutalice u Strašilu (Scarecrow, 1973) Jerryja Schatzberga, profesionalnoga prisluškivača koji postaje žrtva posvećenosti profesiji u Prisluškivanju (The Conversation, 1974) Francisa Forda Coppole, rezignirana privatnoga detektiva u Noćnim kretanjima (Night Moves, 1975) A. Penna, a u sličnom je duhu i kasnija uloga istražitelja ambivalentnih osobina u filmu Mississippi u plamenu (Mississippi Burning, 1988) Alana Parkera. Od sredine 1970-ih podjednako tumači i tvrdokorne protagoniste akcijskih filmova i obične ljude u životnim krizama u dramama. Širinu glumačkoga raspona potvrđuje ulogama beskrupuloznih i varljivih likova, npr. u trilerima Bez izlaza (No Way Out, 1987) Rogera Donaldsona i Neograničena moć (Absolute Power, 1997) Clinta Eastwooda, kao i kreacijom lika brutalnoga šerifa u Eastwoodovu vesternu Nepomirljivi (Unforgiven, 1992., Oscar za sporednu ulogu), koje sve ostvaruje uravnoteženim manirizmom, te kao komičar, počev od sitne epizode u parodiji Mladi Frankenstein (Young Frankenstein, 1974) Mela Brooksa preko ironijski izvedene uloge »superzločinca« u Supermanu (1978) Richarda Donnera do stilizirano karikaturalnih interpretacija u filmovima Uhvatite maloga (Get Shorty, 1995) Barryja Sonnenfelda, Krletka (The Birdcage, 1995) Mikea Nicholsa, Obitelj čudaka (The Royal Tenenbaums, 2001) Wesa Andersona. S filma se povukao 2004. U razdoblju 1999–2013. objavio je, sam ili u suradnji, pet romana, mahom pustolovno-povijesnih tema.
