Đorđević, Mladomir Puriša, srpski filmski redatelj i scenarist (Čačak, 6. V. 1924 – Beograd, 23. XI. 2022). Od 1941. bio u partizanima, nakon završetka II. svjetskog rata u Beogradu studirao povijest umjetnosti i radio kao novinar. U kinematografiji od 1947. kao urednik u Filmskim novostima, potom redatelj dokumentarnih filmova, od 1953 (Opštinsko dete, prema Branislavu Nušiću) režira i igrane filmove (19 cjelovečernjih i nekoliko televizijskih). Najveći je uspjeh postigao filmovima Devojka (1965), San (1966., Srebrna arena za film i za režiju na Pulskom filmskom festivalu) i Jutro (1967., Velika srebrna arena za film, Zlatna arena za režiju i za scenarij u Puli), trilogijom o mladim protagonistima suočenima sa smrtonosnim iskustvima tijekom II. svjetskog rata, u kojoj nekonvencionalno prikazuje rat i ideološke sukobe (uključujući i proturječja partizanskog pokreta), napose se istaknuvši izrazitim lirizmom u oslikavanju ugođaja pojedinih scena. Trilogiju, kojom je stekao status jednog od vodećih modernista u jugoslavenskim kinematografijama, proširio je 1968. filmom Podne (Velika srebrna arena za film), o posljedicama sovjetsko-jugoslavenskog sukoba 1948. na jedan brak. Kasniji su mu filmovi, kao i oni prije 1965., konvencionalniji, a ističu se Biciklisti (Velika srebrna arena i Zlatna arena za scenarij, 1970), kojim se vraća ratnoj tematici, Kiša (1972), prema noveli Dama sa psićem Antona Pavloviča Čehova i društveno-kritički Pavle Pavlović (1975). Objavio je više romana.
