Gréco [gʀekọ'], Juliette, francuska pjevačica šansona (Montpellier, 7. II. 1927 – Ramatuelle, Var, 23. IX. 2020). Odmah nakon II. svjetskog rata afirmirala se kao pjevačica u kultnom lokalu »Le Tabou« na pariškoj tzv. lijevoj obali (Rive gauche) (Saint-Germain-des-Prés), stjecištu pisaca i umjetnika poput Raymonda Queneaua, Borisa Viana, Alberta Camusa, Simone de Beauvoir, Rogera Vadima i dr. Svojom apartnom pojavom, odjevena sva u crno, s dugom crnom ravnom kosom, prodornim i nadasve sugestivnim kontraaltom te hipnotičkim scenskim nastupom uskoro je postala poznata kao »muza egzistencijalista«. Pjeva šansone na tekstove poznatih pisaca (Jean-Paul Sartre, R. Queneau) i osebujno interpretira pjesme drugih šansonijera kao Léa Ferréa, Charlesa Aznavoura i Jacquesa Brela. Uspješno se okušala i kao kazališna i filmska glumica.
