Güney [gynẹi'], Yılmaz, kurdsko-turski filmski redatelj, glumac i scenarist (Yenice, 1. IV. 1937 – Pariz, 9. IX. 1984). Kurd radničkog podrijetla, studirao je pravo i ekonomiju u Ankari i Istanbulu, a od 1958. djeluje u turskoj kinematografiji kao glumac, stekavši popularnost u melodramama i kazališnim adaptacijama socijalne tematike (nadimak »Ružni kralj«). Na udaru turskih vlasti zbog komunističkog i prokurdskog angažmana, početkom 1960-ih odslužio je zatvorsku kaznu, nakon čega počinje režirati, pisati i producirati angažirane filmove poetskorealističkoga stila i socijalnokritičke tematike, često se baveći kurdskom populacijom, te u inozemstvu stječe ugled vodećega turskog redatelja. Nakon vojnog puča 1971. više je puta zatvaran, oslobođen u općoj amnestiji 1974., da bi iste godine bio osuđen na zatvorsku kaznu zbog navodnog ubojstva javnog tužitelja u svađi. Iz zatvora je pobjegao 1981. i emigrirao u Francusku. Njegove je filmove završavao ili korežirao, prema uputama i scenarijima slanima iz zatvora, njegov asistent režije Şerif Gören, a neke scenarije realizirao je redatelj Zeki Ökten (Stado – Sürü, 1978; Neprijatelj – Düşman, 1979). Značajniji filmovi: Nada (Umut, 1970), Elegija (Ağıt, 1971), Sirotinja (Zavallılar, 1975), Put (Yol, 1982., sa Ş. Görenom, Zlatna palma na festivalu u Cannesu), Zid (Duvar, u Francuskoj, 1983).
