Kaiser [kại'zəɹ], Georg, njemački dramatičar (Magdeburg, 25. XI. 1878 – Ascona, Švicarska, 4. VI. 1945). Sin trgovca, nakon trgovačke škole živio više godina u Južnoj Americi, Španjolskoj i Italiji, potom od 1921. do 1938. bio slobodni književnik. God. 1933. nacisti su mu zabranili izvođenje, a zbog nacističkoga terora od ljeta 1938. živio je u progonstvu u Švicarskoj. Kaiser je u 1920-ima uz B. Brechta i G. Hauptmanna bio jedan od najpoznatijih i najuspješnijih dramatičara. Objavio je 50-ak dramskih djela, romane (Dosta je – Es ist genug, 1932; Villa Aurea, 1940), prozne skice i liriku, no s malo teorijskih objašnjenja vlastite poetike. Promicatelj idealistički utemeljenoga ekspresionističkoga »novog čovjeka«, Kaiser teži za novim odnosima u otuđenom industrijskom svijetu. Rođenje »novog čovjeka« proglašava u drami Građani Calaisa (Die Bürger von Calais, 1914). Sam autor tvrdi kako njegove drame nisu »igrokazi« nego »igre misli«, u opreci prema naturalističkoj dramaturgiji. Racionalno građenim komadima kritizira suvremeno tehnicizirano društvo: Koralj (Die Koralle, 1917), Gas I. (1918), Gas II. (1920) i ispraznost mnogih oblika suvremene civilizacije: Od jutra do ponoći (Von morgens bis mitternachts, 1916), U isti mah (Nebeneinander, 1927). Nadmoć apstraktne ideje primjetna je u stiliziranom dijalogu dramskih likova koji nose kritiku neljudskih društvenih odnosa. U kasnijim djelima kao Kožne glave (Die Lederköpfe, 1928), Listopadski dan (Oktobertag, 1928), Vojnik Tanaka (Der Soldat Tanaka, 1940) rabi tradicionalne tematske motive, ali ostaje prepoznatljiva oštra kritika tehniciziranog svijeta koji ugrožava slobodu i čovječnost.
