Pleša, Branko, srpski glumac (Kiseljak, BiH, 16. III. 1926 – Beograd, 8. VI. 2001). Glumačku školu završio u Zagrebu, a Akademiju za pozorišnu umetnost u Beogradu (1952). U Zagrebu nastupao u HNK-u (1945–46) kao Clitandre (Molière, Georges Dandin), Salta (C. Goldoni, Krčmarica Mirandolina) i Tezej (W. Shakespeare, San ljetne noći), potom u splitskome HNK-u (1946–47), a od 1947. u Jugoslovenskome dramskom pozorištu u Beogradu. Istaknuo se kao Markiz Posa (F. Schiller, Don Carlos), Puceljski (M. Matković, Na kraju puta), Tamburlinac (R. Marinković, Albatros). Glumio u filmovima (Daleko je sunce Radoša Novakovića, 1953; Pre istine Vojislava Rakonjca, 1968; Bablje ljeto N. Tanhofera, 1970), bavio se režijom, objavio teatrološku knjigu Boje praznine (1990) i dramu Ljubav u Veneciji (2000).
