ekonomski modeli, kompleksne matematičke formulacije cjeline pojava, odnosa, djelovanja i učinaka gospodarstva zemlje ili nekoga njegova važnog sektora. Konstruiraju se kao sustavi strukturnih jednadžbi koje izražavaju teorijski ili empirijski utvrđene ovisnosti među pojedinim kategorijama ili sektorima gospodarskoga sustava. Ekonomski modeli služe u analitičke svrhe za bolje razumijevanje, simulaciju, planiranje ili kontrolu gospodarskog procesa. Ako modeli izražavaju samo presjek trenutačnoga stanja, govorimo o statičkim modelima, a ako izražavaju dinamičke značajke i veze obuhvaćenih varijabli u vremenu, tada se radi o dinamičkim modelima. Ako modeli izražavaju jednadžbama samo pretpostavljene teorijske veze, onda se radi o matematičkim modelima, kojima se provjerava teorijska konzistencija sustava, a ako se u jednadžbe unesu empirijski provjereni parametri, dobiveni analizom statističkih podataka, tada se radi o ekonometrijskim modelima. Kao preteče suvremenih ekonomskih modela, u povijesti su poznate Quesnayova ekonomska tablica i Marxove sheme reprodukcije, koje su imale čisto teorijski karakter. Suvremena računalna tehnika, uz bogatstvo statističkih podataka o ekonomskim pojavama, omogućuje konstrukciju vrlo kompleksnih modela za praktično praćenje i upravljanje ekonomskim procesima. Ekonomski modeli izrađeni na makroekonomskim veličinama, i koji služe za definiranje, provjeru i vođenje ekonomske politike nazivaju se makroekonomskim modelima. Ekonomski modeli mogu se koristiti i za poslovno upravljanje i donošenje važnih poslovnih odluka, a tada se govori o mikroekonomskim modelima.
