Gavrilović, Slavko, srpski povjesničar (Srijemske Laze, 1. II. 1924 – Novi Sad, 15. IX. 2008). Diplomirao 1951. i doktorirao 1956. na Filozofskom fakultetu u Beogradu. Radio kao profesor u Prizrenu (1946–53), kao kustos Vojvođanskoga muzeja u Novome Sadu (1953–55), na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu (1955 –88) i u Istorijskom institutu Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) u Beogradu (1988–95). Urednik Zbornika Matice srpske za istoriju (1970–79). Od 1988. redoviti član SANU. Bavio se gospodarskom, društvenom i kulturnom poviješću Slavonije, Srijema, Baranje i Bačke u XVIII. i XIX. st. Glavna djela: Građa za privrednu i društvenu istoriju Srema početkom XIX. stoleća (1958), Agrarni pokreti u Sremu i Slavoniji početkom XIX veka (1960), Srem u revoluciji 1848–1849 (1963), Prilog istoriji trgovine i migracije Balkan – Podunavlje XVIII i XIX stoleća (1969), Srem od kraja XVII do sredine XVIII veka (1979), Hajdučija u Sremu u XVIII i početkom XIX veka (1986), Iz istorije Srba u Hrvatskoj, Slavoniji i Ugarskoj: (XV–XVIII vek) (1993), Srbi u Habsburškoj Monarhiji (1792–1849) (1994), Katolička crkva i Srbi u Habsburškoj Monarhiji (1996). U njegovim je radovima od 1980-ih zamjetno prihvaćanje nacionalističkih ideja.
