Javoršek, Jože (pravo prezime Brejc), slovenski književnik i publicist (Velike Lašče, 20. X. 1920 – Ljubljana, 2. IX. 1990). Diplomirao dramaturgiju na Akademiji za glumačku umjetnost u Ljubljani 1956. Na početku je pisao pjesme: Partizanska lirika (1947) i Sudbina poezije (Usoda poezije, 1972). Proza mu je ispovjedna, a govori o problematici europskog intelektualca: Opsjednuta vaga (Obsedena tehtnica, 1961), Promjene (Spremembe, 1967), Hvalospjev zemlji (Hvalospev zemlji, 1971), Sjećanja na Slovence (Spomini na Slovence, I–III, 1989–90). U drami je afirmirao tada aktualne oblike svjetskoga dramskoga stvaralaštva (modernizam): najbolje su Kazališne igre (Gledališke igre, 1967) i Krute igre (1975). Esejistika mu je izrazito polemička, a teme su joj idejne, političke i estetske naravi: Osamljeni jahač (Samotni jezdec, 1973), Opasni odnosi (Nevarna razmerja, 1978), Crna krizantema (Črna krizantema, 1980), Intenzivna njega (Intenzivna nega, 1984).