komplementarna distribucija (engl. complementary distribution), u američkoj lingvistici, naziv za odnos pri kojem se dva srodna elementa (fonemi, morfemi) jednoga jezika nikada ne pojavljuju u istom okružju. U njemačkom, fonem koji se bilježi slovima ch, u jednim kontekstima dolazi samo kao [x] (ach-Laut, npr. Bach: potok, Buch: knjiga), u drugima pak samo kao [] (ich-Laut, npr. ich: ja, Bücher: knjige). Ta su dva glasa u komplementarnoj distribuciji jer se isključuju u istovjetnim kontekstima. Jednako tako izraz morfema »određena množina« u francuskome les ispred imenice koja počinje suglasnikom glasi [le] (les parents [lepaʀᾶ']: roditelji), a ispred onih koje počinju vokalom [lez] (les enfants [lezᾶfᾶ']: djeca); [le] i [lez] su u komplementarnoj distribuciji. U europskoj terminologiji, jedinice u takvu odnosu nazivaju se kombinatornim (ili kontekstualnim) varijantama.
