Olav ili Olaf I. Tryggvason (norveški izgovor [u:'lav try'gvasɔn]), norveški kralj od 995 (?, 969 – kraj otoka Svold kraj Rügena, 9. IX. 1000). Nakon djetinjstva provedena u Novgorodu ratovao je u službi rimsko-njemačkoga cara Otona III. Kao vođa Normana (Vikinga) gusario je po Baltičkom i Sjevernome moru, a zatim pljačkao po Engleskoj i Francuskoj. U Engleskoj je primio kršćanstvo, a gusarske je pohode zatim okrenuo protiv pripadnika stare vjere. Pošto je 995. jednoglasno bio izabran za kralja, vratio se u Norvešku, gdje je započeo širiti kršćanstvo ne obazirući se na snažan otpor svojih sunarodnjaka. Pretpostavlja se da je želio vladati ujedinjenom i kršćanskom Skandinavijom. Na povratku s ratnoga pohoda na Vende (Slavene) u Pomorju, u pomorskoj su ga bitki porazili i ubili udruženi Danci i Šveđani.
