pokret u filmu, bitno razlikovno obilježje između filmske i (statične) fotografske snimke. Registracija pokreta, gibanja, mijene u filmskoj snimci temelji se na iluziji kretanja (tzv. prividno kretanje); postiže se zahvaljujući ostvarenju tzv. phi-fenomena. Da bi se ostvario kontinuiran pokret i stalnost osvjetljenja bez treperenja slike dostatna je brzina od približno 16 sličica u sekundi (nijemi film), koja se u zvučnom razdoblju zbog reprodukcije zvuka povećala na 24. To je danas standardna brzina snimanja i projekcije (25 sličica za televizijsko prikazivanje).
Promjenom brzine snimanja u odnosu na brzinu projekcije postižu se odstupanja od zbiljskih pokreta (vremena); kada je brzina snimanja veća od brzine projekcije, postiže se usporeni pokret (širenje vremena), koji se najčešće rabi u znanstvene (analiza odvijanja brzih pokreta) ili stilizacijske svrhe (u igranom filmu). Ubrzani pokret postiže se snimanjem manjom brzinom od brzine projekcije; njime se najčešće postižu komični učinci (nijeme komedije) ili se neki dulji događaj u zbilji na filmu ubrzava (rascvjetavanje cvijeta). Pokret se može i naglo zaustaviti – zaustavljeni pokret (stop-snimka, stop-fotografija ili zamrznuti kadar). Obrnuti pokret ostvaruje se naknadnim laboratorijskim postupkom tako da se događaji odvijaju od kraja prema početku (zbog neprirodnosti, grotesknosti najčešće se susreće u komedijama). – Film može stvoriti i vlastiti pokret dinamičnom, pokretnom kamerom. Osnovni su pokreti kamere: panorama, okretanje kamere oko svoje osi, najčešće u svrhu opisa; vožnja, pomicanje kamere zajedno s podlogom na kojoj se nalazi (prema naprijed, natrag ili bočno), može naglasiti dubinu prostora i vremensku dimenziju, isticati nešto, pratiti lik; kranski pokret (kamera na dizalici), panoramsko snimanje ili vožnja, odn. kombinacija panorame i vožnje (pritom se može mijenjati kut snimanja). Slobodna kamera ili kamera iz ruke potpuno je podložna snimanoj osobi ili radnji, obilježavaju je često »nepravilni« pokreti, »nemirna« slika, ali postiže dojam autentičnosti snimke. Uređaji poput steadycama osiguravaju, zahvaljujući stabilizatoru, snimanje dinamičnih, dugih i mirnih kadrova iako snimatelj nosi kameru u ruci. Privid pokreta vožnje može se ostvariti i zoom-objektivom, iako se u konačnici zapaža neprirodnost pokreta koji se razlikuje od ljudskoga viđenja.
