Turković, Hrvoje, hrvatski teoretičar filma (Zagreb, 4. XI. 1943). Diplomirao je 1972. filozofiju i sociologiju na Filozofskom fakultetu u Zagrebu; magistrirao filmologiju na New York Universityju 1976., a doktorirao 1991. na Filozofskome fakultetu u Zagrebu. Prvi voditelj Multimedijalnoga centra Studentskoga centra u Zagrebu 1976–77., od 1977. do umirovljenja 2009. zaposlen na Akademiji dramske umjetnosti u Zagrebu (od 2004. redoviti profesor). Član uredništva u više časopisa (Polet, Studentski list, Prolog, Pitanja, Film, Oko); suosnivač i glavni urednik (1995–2004) Hrvatskoga filmskog ljetopisa. Prvi predsjednik Hrvatskoga društva filmskih kritičara (1992–93), predsjednik Hrvatskoga filmskog saveza 1998–2015. Od 1965. objavljuje filmske kritike, polemike i studije, prvi u našoj filmologiji primjenjujući postavke semiotike i kognitivizma. Najviše pozornosti obratio je teoriji filmskih rodova (osobito eksperimentalnoga i animiranoga filma) i žanrova, psihologiji filma, teoriji filmskog izlaganja (diskursa) i filmskoj stilistici, ali i teoriji televizije i problemu perspektive, izgrađujući vlastitu široku i sistematičnu teoriju filma. Najznačajnije su mu filmološke knjige Strukturalizam, semiotika, metafilmologija (1986), Razumijevanje filma (1988), Teorija filma: prizor, montaža, tematizacija (1994), Razumijevanje perspektive: teorija likovnog razabiranja (2002), Retoričke regulacije (2008), Nacrt filmske genologije (2010) i Tipovi filmskog izlaganja (2021); studije i istraživanja prikupio je u knjigama Filmska opredjeljenja (1985), Film: zabava, žanr, stil (2005), Život izmišljotina: ogledi o animiranom filmu (2012) i Rasprava o popratnoj filmskoj glazbi (2020), a članke, kolumne i polemike u knjigama Umijeće filma (1996), Suvremeni film (1999), Narav televizije (2008) i Politikom po kulturi (2016). Dobitnik je Nagrade »Vladimir Nazor« za životno djelo (2011).
