visinska bolest (planinska bolest, andska bolest), zdravstveni poremećaj koji nastaje kao posljedica smanjenja parcijalnih tlakova kisika i ugljikova dioksida u krvi osoba koje stalno borave na nadmorskim visinama iznad 2500 m ili se brzo uspinju na te nadmorske visine. Prvi ju je opisao španjolski isusovac José de Acosta (1539–1600) u djelu O očuvanju zdravlja Indijaca (De procuranda Indorum salute, 1588), pa se po njem naziva i Acostina bolest; u djelu je opisao zdravstvene probleme stanovništva Južne Amerike, na koje je nailazio u svojem misionarskom radu. Visinska bolest može biti akutna ili kronična, a očituje se simptomima u dišnom, živčanom, mišićnom, krvožilnom i probavnom sustavu. Oni ovise o individualnoj osjetljivosti, brzini uspinjanja, tjelesnoj kondiciji, nadmorskoj visini na koju se uspinje i nadmorskoj visini na kojoj se inače živi. Očituju se kao blagi poremećaji (umor, osjećaj slabosti, glavobolja, poremećaj mišićne i psihičke usklađenosti, mučnina, ubrzano disanje, poremećaj srčanoga ritma) ili kao teška stanja (edem mozga i pluća) koja zahtijevaju liječenje (silazak s visine, primjena kisika, hiperbarična komora). Mogu se ublažiti postupnom aklimatizacijom na visinu. Visinska bolest može se javiti i u životinja (u goveda na visokim planinskim pašnjacima).
