Kurepa, Đuro, hrvatski matematičar (Majske Poljane kraj Gline, 16. VIII. 1907 – Beograd, 2. XI. 1993). Diplomirao matematiku u Zagrebu (1931) i doktorirao na Sorbonnei u Parizu (1935). Predavao na Filozofskome fakultetu (1938–45) i na Prirodoslovno-matematičkom fakultetu (PMF) u Zagrebu, redoviti profesor (1946–65), predstojnik Matematičkoga zavoda (1943–65). Od 1965. bio je redoviti profesor PMF-a u Beogradu, predstojnik Matematičkoga zavoda (1969–76). Usavršavao se u Parizu (1932–36), Varšavi (1937), Princetonu, SAD (1960), te boravio kao gostujući profesor na sveučilištu u Boulderu, Colorado, SAD. Bio je predsjednik Društva matematičara i fizičara Hrvatske (1949–51), predsjednik Saveza društava matematičara i fizičara Jugoslavije (1956–62), dopredsjednik Međunarodne komisije za nastavu matematike (1952–62), predsjednik Jugoslavenskoga nacionalnoga komiteta za matematiku (1970–80), predsjednik Balkanske matematičke unije (1977–83), predsjednik Komisije za naučni rad Saveza matematičara, fizičara i astronoma Jugoslavije, dopisni član JAZU (od 1952), član Akademije nauka i umjetnosti BiH (od 1984) i Srpske akademije nauka i umetnosti (od 1988). Pokrenuo je časopis Glasnik matematičko-fizički i astronomski (1946) i međunarodni časopis Mathematica Balcanica (1971). Organizirao je međunarodni simpozij iz topologije u Herceg Novome (1968) i u Budvi (1972) i 5. balkanski matematički kongres u Beogradu (1977). Bavio se teorijom skupova, algebrom i teorijom brojeva, općom topologijom i dr. U teoriji skupova pridonio je teoriji stabala, pa se i danas upotrebljavaju pojmovi kao Kurepino stablo, Kurepina hipoteza, Kurepin kontinuum i dr. Napisao sveučilišne udžbenike Teorija skupova (1951) i Viša algebra I i II (1965).
