Jørgensen [jœ'ɹγənsən], Johannes, danski književnik (Svendborg, 6. XI. 1866 – Svendborg, 29. V. 1956). Studirao biologiju, potom bio novinar pa slobodni književnik. God. 1896. obratio se na katoličanstvo, a od 1902. živio većinom u inozemstvu. Središnja figura mladih danskih modernistâ, koji su se 1890-ih pod utjecajem simbolizma zauzimali za obnovu pjesništva. Književno mu djelo nije dosegnulo inovativnu razinu koju je zastupao, a međunarodni glas stekao je vjerski nadahnutim životopisima svetaca. Djela: Ispovijed (Bekendelse, 1894), Pjesme (Digte, 1898), Cvijeće i voće (Blomster og frugter, 1907), Sveti Franjo Asiški (Den hellige Frans af Assisi, 1907), Sveta Katarina Sienska (Den hellige Katarina af Siena, 1915), Legenda mojega života (Mit livs legende, 7. sv., 1916–28), Iz dubina (Af det Dybe, 1920) i dr.
