Kojadinović, Uglješa, hrvatski glumac srpskoga podrijetla (Razboj kraj Bosanske Gradiške, BiH, 14. II. 1936 – Bosanska Gradiška, 20. VI. 1982). Studirao je glumu na Akademiji za kazališnu umjetnost (danas Akademija dramske umjetnosti) u Zagrebu. Od 1960. član ansambla kazališta Komedija, a 1965–73. u zagrebačkome HNK-u, gdje je ostvario više zapaženih uloga: Marat (Aleksej Nikolajevič Arbuzov, Jadni moj Marat), Šatov (Fjodor Mihajlovič Dostojevski, Demoni), Liječnik (Marijan Matković, Ranjena ptica), Učitelj muzike (Molière, Građanin plemić). Od 1977. u vlastitoj je putujućoj kazališnoj družini više od stotinu puta odigrao Jazavca pred sudom Petra Kočića. Posebno je uspjelu karijeru imao na televiziji (oko 50 uloga). Zapažen je u TV dramama scenarista Ive Štivičića (Gola cesta, 1961; Treba zaklati pijetla, 1961; Vruć je zrak, 1962; Pijana noć, 1944., 1962; Usnuli ratnik, 1963) i u TV filmovima u režiji Joakima Marušića (Kroz šibe, 1967; Zlostavljanje, 1970; Debeli lad, 1977), ostvarivši svoje najpoznatije uloge u njegovim igranim TV serijama: u adaptacijama romana Ante Kovačića, lik Jakova Podgorskog u Fiškalu (1970) i kumordinara Žorža u U registraturi (1974), kao i Profesora u Velom mistu (1980). Glumio je i u serijama Diogeneš (Georgij Paro i Vjekoslav Vidošević, 1971), po romanu Augusta Šenoe, Prosjaci i sinovi (Antun Vrdoljak, 1972/1984), po romanu Ivana Raosa, Mačak pod šljemom (Berislav Makarović, 1978., i filmska verzija Snađi se, druže, 1981), po romanu Jože Horvata, te Punom parom (Mario Fanelli, 1978–80). Nastupao je i u radiodramama te u epizodnim ulogama na filmu, a zapaženije su mu one u Licem u lice (Branko Bauer, 1963), Kaja, ubit ću te! (Vatroslav Mimica, 1967) te U gori raste zelen bor (Antun Vrdoljak, 1971).
