komorni film (prema komora), naziv za filmove kojih se radnja zbiva pretežito u zatvorenom prostoru (interijeru). Iako komorna obilježja nekog filma ne određuju njegov žanr, većinom su to djela usredotočena na studij karaktera, odnosno na odnose među likovima: socijalnopsihološke drame, intimistički filmovi, melodrame, ali i sudski, policijski (osobito u televizijskoj produkciji), detektivski filmovi i trileri, posebno raznovrsni filmovi u kojima se želi ostvariti klaustrofobični ugođaj, te prilagodbe kazališnih komada. Režiranje takvih filmova zahtijeva specifično redateljsko umijeće u organiziranju mizanscene, montažnoj razradbi prizora, ali i radi izbjegavanja sličnosti s kazališnim insceniranjem. Učestaliji je u zvučnom filmu (zbog dijaloške sastavnice), a preteča mu je u nijemome razdoblju njemački Kammerspielfilm.
