Lovrenčič, Joža, slovenski književnik (Kred kraj Kobarida, 2. III. 1890 – Ljubljana, 11. XII. 1952). Studirao slavistiku i klasičnu filologiju u Grazu, gdje je 1915. doktorirao. Radio je kao gimnazijski profesor u Gorici, Trstu i Ljubljani. Bio je pripadnik skupine mladih katoličkih pisaca okupljenih oko revije Dom in svet pod uredništvom Izidora Cankara. U početku je pisao liriku; njegovu su zbirku Deveta dežela (1917) mnogi smatrali začetkom slovenskoga književnog ekspresionizma. U periodici je 1915–21. objavljivao opsežni ep Trentarski študent, u kojem je u slovensko okružje prenio motiv Fausta. Pisao je i legende, pripovijesti te djela za mladež (Tihi život – Tiho življenje, 1931; Pastir s bijelom pticom – Pastir z belo ptico, 1934; Tonca iz lonca, 1942).
