Maerlant [ma:'rlαnt], Jacob van, flamanski pjesnik (okolica Bruggea, oko 1235 – Damme, između 1291. i 1300). Prezime je dobio po mjestu u kojem je radio kao administrator mjesne crkve (Maerlant u južnoj Holandiji). Književnu karijeru započeo je viteškim romanima u tzv. keltskoj tradiciji po francuskom uzoru: Torec, Knjiga čarobnjaka Merlina (Merlijns boeck), Povijest svetoga Grala (Historie van den grale). Po klasičnom predlošku napisao je Aleksandrove pothvate (Alexanders geesten) i Povijest Troje (Historie van Troyen). Jedan je od prvih pisaca koji je prestao pisati viteške romane i počeo pisati građansku poučnu prozu. Junaštvo, vjernost i dvorsku profinjenost zamijenila je uporabna vrijednost i istinitost. Maerlantovo djelo Plodovi prirode (Der naturen bloeme) jedan je od boljih srednjovjekovnih bestijarija, a u njemu se mogu naći i životinje koje nikada nisu postojale. Samo četvrt stoljeća nakon smrti Maerlant je bio proglašen »ocem svih nizozemskih pjesnika«. Poznatija djela: Rimovana Biblija (Rijmbijbel), Strofične pjesme (Strofische gedichten), Crkvena tužaljka (Der kerken claghe), O prekomorskoj zemlji (Van den landen van Oversee), Najtajnija tajna (Hemelijchede der hemelijcheit), Osveta Jeruzalema (Wrake van Jherusalem).