Pea [pε:'a], Enrico, talijanski književnik (Serravezza kraj Forte dei Marmi, 29. X. 1881 – Forte dei Marmi, 11. VIII. 1958). Isprva bio pastir pa mornar i sl.; izbjegao u Egipat, gdje je radio kao mehaničar i trgovac. Ondje je, kao samouk, uz pomoć G. Ungarettija objavio zbirku pripovijedaka Tlapnje (Fole, 1910). Nakon povratka u Italiju (1914) bio je novinar, kazališni redatelj i glumac, te je obnovio tradiciju kazališnog festivala Maggio toscano. U romanima, koje obilježavaju fini humor i snažni likovi, najčešće je obrađivao ratnu tematiku, npr. Gizdelin (Moscardino, 1922), Sveto lice (Il volto santo, 1924), Kumče (La figlioccia, 1931), Đavolov sluga (Il servitore del diavolo, 1931) i dr. Autobiografski elementi došli su do izražaja u njegovim pjesmama te u dramama Juda (Giuda, 1918), Kristova muka (La passione di Cristo, 1923) i dr.
