Petrescu [~re'sku], Cezar, rumunjski književnik (Hodora-Cotnari, 1. XII. 1892 – Bukurešt, 9. III. 1961). Temeljna zaokupljenost Petrescuovih književnih djela pojam je tragične sudbine (individualne i kolektivne) rumunjskoga društva u XX. st. Javio se novelom Pisma (Scrisori, 1907). Surađivao je u različitim publikacijama onoga doba (Facla, Versuri şi proză, Cronica i dr.); bio je urednik časopisa Adevărul, Bucovina i dr. Petrescu se nametnuo kao romanopisac romanom Zamračenje (Întunecare, 1927–28), opširnom socijalnom freskom rumunjskoga društva za I. svjetskog rata te 1920-ih. Usporedno je pisao kratku prozu (novele i priče): Čovjek iz sna (Omul din vis, 1925), Čovjek koji je pronašao svoju sjenu (Omul care şi-a găsit umbra, 1928), Aranca (1929) i dr. Potom su slijedili romani koji su prava »rumunjska kronika XX. stoljeća«: Ulica Pobjede (Calea Victoriei, 1930), Blago kralja Dromichetea (Comoara regelui Dromichete, 1931), 1907 (I–III, 1935–43), Rat Iona Săracua (Războiul lui Ion Săracu, 1946), i dr. Napisao je i nekoliko djela za djecu: Pif...Paf...Puf (1930), Fram, polarni medvjed (Fram, ursul polar, 1932). Njegovo je vjerojatno najbolje djelo Roman ljudske sudbine (Romanul condiţiei umane, 1979).
