Prohić, Kasim, bošnjački filozof i književni kritičar (Konjic, 25. X. 1937 – Zagreb, 30. XI. 1984). Na Filozofskom fakultetu u Sarajevu diplomirao filozofiju i jugoslavensku književnost (1960), te doktorirao 1964. tezom Funkcija umjetnosti u konstituiranju autentičnog čovjeka u Marxovoj filozofiji. Na tom je fakultetu radio od 1960., od 1978. kao redoviti profesor. Često studijski boravio u Parizu, Düsseldorfu i Leuvenu, bio je urednik časopisa Izraz i Dijalog te filozofske biblioteke Logos. U duhu G. Lukácsa i Th. Adorna, nastojao obraniti individualnost umjetničkog stvaranja od njegova svođenja na smjerove i stilove; radio je na nedovršenoj metodi koju je nazvao »fenomenografskom«, a koja se nastojala uspostaviti kao svjesni opis doživljaja na temelju iskustva danoga teksta. Glavna djela: Odvažnost izricanja (1970), Činiti i biti (1972), Apokrifnost poetskog govora (1974), Figure otvorenih značenja (1976), Prizma i ogledalo (1980).
