sintagmatski odnosi, u strukturalnoj lingvistici, termin koji označuje odnose u kojima jezične jedinice bilo koje razine stoje prema drugim jedinicama u istoj postavi; primjerice, u riječi kuća fonemi k, u, ć i a stoje u sintagmatskim odnosima, kao i morfemi kuć- (korijen riječi) i -a (nastavak za nominativ jednine). Termin sintagmatski odnosi uveo je u lingvistiku F. de Saussure, razlikujući ih od paradigmatskih odnosa, u kojima jezične jedinice u nekoj postavi stoje prema svima koje bi ih mogle zamijeniti; primjerice, nastavak za nominativ jednine -a u imenici kuća stoji u paradigmatskom odnosu spram svih drugih padežnih nastavaka (npr. -i za dativ jednine, -e za genitiv jednine, itd.).
