skijaški skokovi, nordijska disciplina skijanja. Prvi su se skokovi održavali početkom XIX. st. u Norveškoj. Norvežanin Sondre Norheim prvi je počeo skakati bez štapova. Potkraj XIX. st. počele su se graditi skakaonice, a najznačajnija je bila ona u Holmenkollenu, izgrađena 1883. Sve do 1920. skakači su skakali uspravljena tijela, a potom su se skokovi od 60 do 80 m izvodili s pretklonom trupa. Isprva su skakači kružili rukama, zatim su ih držali u odručenju ili uzručenju, a onda uz tijelo. U skokovima se ocjenjuje stil i ostvarena duljina skoka. Na međunarodnim se natjecanjima izvode dva skoka. Duljina, širina i masa skija za skokove veća je od onih za alpske i nordijske discipline. Klizna površina skija ima tri žlijeba, a vezovi moraju omogućiti dizanje i spuštanje peta. Olimpijske discipline skijaških skokova su skokovi na 90-metarskoj i 120-metarskoj skakaonici. U nastupu ekipa na 120-metarskoj skakaonici nastupaju četiri skakača. Skijaški letovi vrsta su skijaških skokova koji se izvode na velikim skakaonicama. Početak tih skokova vezan je uz izgradnju slovenske skakaonice Planice 1934. Ondje je Austrijanac Josef Bradl 1936. skočio 101 m. Svjetsko prvenstvo u skijaškim skokovima održava se od 1925., a u skijaškim letovima od 1972. Turneja četiri skakaonice (Obersdorf, Garmisch-Partenkirchen, Innsbruck, Bischofshofen) održava se od 1953. Prva skijaška skakaonica u Hrvatskoj bila je izgrađena u Mrkoplju 1934., a ona na Medvednici 1935.
