Škabrnja (pr. Škabrnje), naselje i općinsko središte u Dalmaciji (Ravni kotari), 22 km istočno od Zadra; 1320 st. (2021). Župna crkva Uznesenja Blažene Djevice Marije (1913), crkva sv. Luke (XIV. st.; groblje); u zaseoku Ambar crkva sv. Marije (prije sv. Jurja; XI. st.). Poljodjelstvo (vinova loza, maslina, pšenica i dr.); voćarstvo (višnja maraska); stočarstvo. – O ranoj naseljenosti toga područja svjedoče ostatci iz antičkoga doba. U srednjem vijeku na mjestu današnje Škabrnje nalazilo se naselje Kamenjani, koje je u povijesnim vrelima prvi put zabilježeno 1070. Isprva je bilo u posjedu hrvatskih plemićkih rodova Gusića i Bribirskih, a poslije samostana sv. Ivana u Biogradu i zadarskoga benediktinskoga samostana sv. Krševana. Od sredine XV. st. bilo je izloženo učestalim osmanskim provalama, a pod osmanskom se vlašću nalazilo od 1573. do sredine XVII. st., kada je bio raseljen najveći dio starosjedilačkoga stanovništva. Nakon oslobođenja od osmanske vlasti demografski se obnovilo naseljavanjem hrvatskoga stanovništva te se od tada redovito bilježi pod današnjim imenom. U Domovinskom ratu, za srpske agresije naselje je bilo okupirano i razoreno, a dio stanovništva masakriran (1991); oslobođeno je u vojno-redarstvenoj akciji »Oluja« početkom kolovoza 1995. – Na području Škabrnje postojalo je više starohrvatskih naselja (Podbrđane, Stupnići, Tršci, Plavnike, Ušćipak). God. 1956. otkrivena je starohrvatska nekropola iz XIII. st.
