udica, naprava za lovljenje riba i glavonožaca kvačenjem, načinjena od elastična čelika s antikorozivnom prevlakom ili od slitine koja ne hrđa. Najobičnija je jednostavna udica, u luku savijena kukica, kojoj duži kraj (držak, vrat) završava plosnatim proširenjem (lopaticom) ili prstenčićem (glavom) za pridržavanje veza da ne isklizne, a kraći kraj ima šiljak s jezičcem (zubom), na koji se natakne meka i koji se zakvači u tijelo (obično u usta) ribe. Postoje udice s dužim ili kraćim drškom, različito savijena luka, sa šiljatim krajem uvijenim u stranu, s dodatnim jezičcima, u različitim veličinama (od nekoliko mm do tridesetak cm). Jednostavne udice vežu se obično na povraz (tunju), panulu, parangal, trstiku i odmetac. Rjeđe se upotrebljavaju udice na kojima se od jednoga drška odvajaju dva ili više lukova sa šiljcima (dvostruka, trostruka, višestruka udica). Staro vezivanje udice na »osmicu« (prikladno za pamučnu, svilenu i sličnu nit) nakon uvođenja najlonske niti zamjenjuje se složenijim vezom na »omatanje«. – Udice su među najstarijim ribolovnim napravama. U paleolitiku su se izrađivale od kamena, kosti, roga i drveta, u obliku romboida, polumjesečastoga luka ili na dvama krajevima zašiljena vretena, vezana u sredini. U neolitiku je oblik kamene, koštane ili drvene udice već bio posve sličan današnjemu. Metalne udice pojavile su se u brončano i željezno doba.
