veduta (tal.: pogled; izgled; vidik), slikarsko ili grafičko djelo u kojem je vjerno, često topografski točno, prikazan dio grada (ulica, trg, spomenik) ili krajolik s arhitektonskim objektima (dvorac u parku, vila, naselje). U vedutama je osnovni element perspektiva, kojom se ostvaruje privid prostornosti. Vedute su redovito oživljene sitnim ljudskim likovima i skupinama, uklopljenima kao štafaža. Vedutno slikarstvo razvilo se u XVII. st. u Nizozemskoj, usporedno s pejzažnim slikarstvom. U XVIII. st. najizrazitiji mu je predstavnik mletački slikar B. Bellotto, zvan Canaletto, koji je osim rodnoga grada slikao motive Beča, Dresdena, Varšave, Londona i dr. Sljedbenici Canaletta i njegove škole u cijeloj su Europi izvodili velik broj slika, pretežito osrednje vrijednosti, ali važnih kao dokumentacija o gradovima u to doba.
