veslo, poluga s proširenjem kojom veslač, kada ju tjera kroz vodu, pretvara svoj rad u poriv i tako pokreće plovilo (čamac, brodica, brod). Izrađuje se od drva (jasen, javor, bukva), ali i od umjetnih materijala (ugljična vlakna). Sastoji se od tijela vesla, ručke za koju se veslo drži, prstena kojim se ono eventualno opire o čamac, te lopate (lopatice) kojom se zahvaća voda. U osnovi se razlikuje veslo koje se na čamcu opire o palac za koji je vezano vjenčićem od konopa, ili pak o izbu ili rašlju, te veslo koje se ne opire o čamac već se drži rukama. Vesla s oslanjanjem danas služe za poriv brodica i čamaca; vesla se jednim ili dvama veslima, potiskujući ih u smjeru plovidbe (najčešće stojeći), ili pak vukući ih unazad, kada veslač sjedi okrenut suprotno od smjera plovidbe. Potiskivanjem se vesla na gucima, pasarama, gajetama i leutima, a nekoć i na bracerama, peligima i malim trabakulima. Na športskim čamcima (→ veslanje) i čamcima ratne mornarice vesla se samo povlačenjem, a smjer daje veslač ili kormilar. Veslati se može i jednim veslom oslonjenim na krmi, čineći pokrete u obliku osmice. Veslima bez oslanjanja vesla se većim naporom, jer su ruke jedini oslonac. Ta vesla mogu imati lopaticu samo na jednom kraju (kanu), ili na oba kraja (kajak). Oblik lopatice može biti pravokutan sa zaobljenim uglovima, lepezast, eliptičan ili dr. Na suprotnom kraju od lopatice ta vesla kadšto imaju kratku poprečnu ručku za bolje hvatanje.
