Voiculescu [voikule'sku], Vasile, rumunjski pjesnik i prozni pisac (Pârscov, županija Buzău, 27. XI. 1884 – Bukurešt, 26. IV. 1963). Isprva je pisao ratnu poeziju, zatim u duhu pravoslavnog tradicionalizma (Pjesme s anđelima – Poeme cu îngeri, 1927; Usud – Destin, 1933; Uspon – Urcuş, 1937; Naziranja – Întrezăriri, 1939) u kojem se metafizički osjećaj uzbudljivo očituje u ljupkim slikama, s mnogo manirističkih alegorija i metafora. Nakon 1954. napisao je remek-djela rumunjske ljubavne poezije – ljubavne sonete (objavljeni posmrtno 1964: Posljednji zamišljeni soneti W. Shakespearea u imaginarnom prijevodu V. Voiculescua – Ultimele sonete închipuite ale lui Shakespeare în traducerea imaginară de V. Voiculescu). Fascinantna je i njegova proza koja čitatelja uvodi u svijet pučkih mitova. Pisao je i za kazalište (Na pragu čuda – La pragul minunii, 1934).
