Belmondo [bεlmdo'], Jean-Paul, francuski glumac (Neuilly-sur-Seine, 9. IV. 1933 – Pariz, 6. IX. 2021). U mladosti se bavio boksom, polazio pariški Nacionalni visoki konzervatorij dramske umjetnosti, od 1950. nastupao u kazalištu, na filmu debitirao 1956. Zapažen u trileru Claudea Chabrola Dvostruki obrtaj (À double tour, 1959), proslavio se ulogom impulzivna i anarhoidna prijestupnika u filmu Do posljednjeg daha (À bout de souffle, 1960) Jeana-Luca Godarda. Tom je kreacijom dao reprezentativan primjer karizmatičnog antijunaka, kadikad i introvertiranoga, sklonog maštanjima a i ekscesu, kakvog je varirao u još nekim ostvarenjima tendencije novoga vala, Godardovim djelima Žena je žena (Une femme est une femme, 1961) i, osobito, Ludi Pierrot (Pierrot le fou, 1965) te filmu Moderato cantabile (1960) Petera Brooka. Istodobno, u talijanskim filmovima La Ciociara (1960) Vittorija De Sice i Stranputica (La viaccia, 1961) Maura Bologninija tumači klasičnije gubitnike, a fatalističke nijanse obilježavaju i njegove likove u filmovima Jeana-Pierrea Melvillea iz toga razdoblja: ratnome Léon Morin svećenik (Léon Morin prêtre, 1961) te kriminalističkima Cinkaroš (Le Doulos, 1962) i Najstariji Ferchaux (L’Aîné des Ferchaux, 1963). Stila u kojem je improvizacijski duh i znakove samosvijesti u kreaciji likova povezao s minimalnim očitavanjem glumačke tehnike, tim se ostvarenjima u kontekstu francuske kinematografije profilirao kao nastavljač tradicije Jeana Gabina s kojim je, u sličnom tipu, nastupio u melankoličnoj komediji Majmun u zimi (Un singe en hiver, 1962) Henrija Verneuila. Istodobno je široku popularnost stekao pustolovnim filmovima, kostimiranim Cartoucheom (1962) Philippea de Broce, kao i onima suvremene tematike Čovjek iz Rija (L’Homme de Rio, 1963) i Čovjek iz Hong Konga (Les tribulations d’un Chinois en Chine, 1965), oba u režiji de Broce te Dolari na suncu (Cent mille dollars au soleil, 1964) Verneuila. Stečeni status jedne od najvećih zvijezda francuskog filma potvrdio je nizom djela kriminalističkoga žanra (policijskima, gangsterskima, trilerima), u rasponu od onih prožetih ironijom i pesimističkim tonovima do izrazito akcijskih, još od filma Bez obzira na rizike (Classe tous risques, 1960) Claudea Sauteta i Melvilleovih naslova preko Sirene s Mississippija (La Sirène du Mississipi, 1969) Françoisa Truffauta i Borsalina (1970) Jacquesa Deraya do Verneuilovih djela Strah nad gradom (Peur sur la ville, 1975) i Tijelo mog neprijatelja (Le Corps de mon ennemi, 1976) te onih u režiji Georgesa Lautnera Policajac ili lopov (Flic ou Voyou, 1979) i Profesionalac (Le Professionnel, 1981). Majstor i brzih replika i kretanja u kadru (često je sam izvodio kaskaderske scene), u njima je hladnokrvne ili pak ležerne protagoniste tumačio opuštenim stilom kakav je do dojma gotovo potpunog nehaja i autoironije unosio u komedije, često kriminalističke parodije: Mozak (Le Cerveau, 1969) Gérarda Ouryja, Dr Popaul (1972) Chabrola, Veličanstveni (Le Magnifique, 1973) i Nepopravljivi (L’Incorrigible, 1975) de Broce, Životinja (L’Animal, 1977) Claudea Zidija, As aseva (L’As des as, 1982) Ouryja. Ulogama neuhvatljiva lopova s kraja XIX. st. u Kradljivcu iz Pariza (Le Voleur, 1967) Louisa Mallea te povijesne figure prevaranta iz 1930-ih u filmu Stavisky (1974) Alaina Resnaisa spojio je pak znakove likova iz kriminalističkih filmova s crtama likova kakve je tumačio u početku karijere. Sredinom 1980-ih popularnost mu je opala te je od tada prorijedio filmske nastupe vrativši se s uspjehom kazalištu (1987. Kean Jeana-Paula Sartrea i Alexandrea Dumasa starijeg, 1989. Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda). Na filmu se još istaknuo u Putu razmaženog djeteta (Itinéraire d’un enfant gâté, 1988) i Jadnicima (Les Misérables, 1995) Claudea Leloucha. Povukao se 2009. Jedan od ikoničkih glumaca druge polovice XX. st., nadahnuo je naslovni lik popularnog stripa Blueberry Jeana-Michela Charliera i Jeana Girauda, nagrađen je nizom priznanja za doprinos filmskoj umjetnosti (počasna Zlatna palma u Cannesu, počasni Zlatni lav u Veneciji, dostojanstvo velikog časnika Legije časti).
