beta

beta (grčki βῆτα, bta; Β, β).

1. Drugo slovo grčkog alfabeta, izvedeno od feničkoga bet kao znak za zvučni bilabijalni okluziv b. Kao oznaka broja može označavati glavnu, rednu ili priložnu varijantu broja dva (β´), odn. dvije tisuće (ˏβ). U srednjem vijeku u grčkom jeziku dvousneni b promijenio se u zubnousneni v. Beta je izgubila brojevnu vrijednost i počela se zvati vita.

2. U matematici, znak (β) za kut.