Filistejci, ime plemena, podrijetlom vjerojatno s egejskoga područja (po Bibliji s Krete, o čemu nema arheoloških podataka) ili s južnih obala Male Azije, koje se oko 1200. pr. Kr. naselilo na istočnoj nizinskoj obali Sredozemlja na području između Jaffe i egipatske pustinje južno od Gaze. U egipatskim spomenicima nazivaju se Prst i ubrajaju u tzv. »narode s mora«, a u starohebrejskima Pilištim. Imali su pet većih gradova (pentapolis): Ekron, Gath, Ashdod, Askalon i Gaza. Filistejci su bili najprije politički i kulturno jači od Izraelaca pa su ih nastojali podjarmiti. Pod Šaulom i Davidom oslobodili su se Izraelci toga pritiska i primorali Filistejce da žive u granicama svojega teritorija. Poslije su filistejski gradovi pali pod asirsku vlast, a zatim su priznavali vlast Egipta, novobabilonske države, Perzije, Grka i Rima, te se postupno asimilirali s domaćim semitskim stanovništvom. Od plemenskog imena Filistejaca potječe geografski naziv Palestina. Nije poznato kakvim su jezikom Filistejci isprva govorili, a po doseljenju u Palestinu ubrzo su preuzeli kanaanski jezik.
