vosak, tvar visoke viskoznosti, različita kemijskoga sastava i podrijetla, ali strogo definiranih fizikalnih, mehaničkih i preradbenih svojstava, prema kojima se voskom smatra tvar koja je grubo do finokristalična, kruta i lomljiva, na 20 °C mekana i gnjecava, slabo prozirna, može se polirati, a na temperaturi višoj od 40 °C bez razgradnje prelazi u niskoviskoznu talinu. Razlikuju se prirodni (fosilni i recentni, životinjski i biljni) te sintetski voskovi. Fosilni su npr. → montan-vosak i → ozokerit (zemni vosak). Biljni i životinjski voskovi uglavnom se sastoje od estera viših masnih kiselina (pretežito palmitinske), ali, za razliku od masti, njihova alkoholna komponenta nije glicerol, već viši alifatski alkoholi (s 24 do 32 ugljikova atoma). Od biljnih voskova, koji mnogim biljkama služe kao zaštita od prevelikoga isparavanja vode, tehnički je važan tvrdi karnaubin vosak (→ karnauba), dok je od životinjskih voskova najpoznatiji pčelinji vosak. To je izlučina pčela koja im služi za gradnju saća, talište mu je 62 do 65 °C, a sadrži 70 do 80% estera, 10 do 16% parafina i do 15% slobodnih masnih kiselina. Sličan je tomu i vuneni vosak ili mast ovčjega runa (→ lanolin). Kao industrijsku sirovinu pčelinji su vosak zamijenili modificirani prirodni voskovi kao što je parafinski vosak, smjesa krutih ugljikovodika koja se dobiva kao jedan od proizvoda vakuumske destilacije nafte i koja je u gospodarskom smislu najvažnija i najviše upotrebljavana (> 90%) vrsta voska. Među sintetskim voskovima važni su poliolefinski i neki kopolimerni voskovi. Vosak se rabi za izradbu svijeća, voštanoga papira, voštanih otisaka, voštanih figura, modela, laštila za poliranje, za impregnaciju drva (podovi, namještaj), u restauratorskim radovima, kozmetičkim proizvodima te za zaštitu od korozije.
