spirant (francuski spirante, od latinskog spirans, genitiv spirantis: koji puše, koji diše), kategorija glasova u fonetskoj klasifikaciji suglasnika, definirana načinom tvorbe. Spiranti se tvore tako što se dva govorna organa međusobno približe tako da tvore suženje (»tjesnac«) kroz koje dah izlazeći iz govornoga trakta prolazi stvarajući čujno trenje. Ovisno o govornim organima koji tvore tjesnac za pojedine podskupine spiranata, svjetski se jezici koriste širokim spektrom tjesnačnika (konstriktivnih suglasnika) u razlikovne svrhe. Tako, primjerice, hrvatski u svojem fonemskom inventaru ima, među ostalima, zubnousnene spirante /f/ i /v/, a engleski ima i interdentalne /ϑ/ i /ð/. U tom značenju spirant je isto što i frikativ (tjesnačnik, tjesnačni suglasnik, ili konstriktiv, konstriktivni suglasnik). Neki fonetičari razlikuju spirante (tjesnačnike kod kojih rezonancija prevladava nad šumom) od frikativa (tjesnačnici kod kojih prevladava šum); kako je riječ o dvama »polovima« iste pojave, granica između spiranata i frikativa nije jasno određena pa, u načelu, spiranti i frikativi ne dolaze kao fonemi u međusobnoj oprjeci, nego, najčešće, kao kontekstualne, regionalne ili fakultativne varijante fonema (usp. španj. hablado [aβla'δo] »uljudan« u standardnom kastiljskom izgovoru, [aβla'δo] u andaluzijskom izgovoru).
