infinitezimalni račun, zajednički naziv za diferencijalni i integralni račun. Te dvije matematičke grane dugo su supostojale neovisno jedna o drugoj. Zenon iz Eleje je u svojim paradoksima razmatrao pitanja beskonačno malih veličina. Arhimed je određivao približnu ploštinu lika ili volumen tijela tako što je u njih upisivao i oko njih opisivao višekute ili poliedre. Isaac Newton je (između 1665. i 1666), baveći se problemima iz mehanike tj. razmatranjima problema brzine, otkrio obratni karakter operacija diferenciranja i integriranja. Neovisno o Newtonu, Gottfried Wilhelm Leibniz došao je do istog otkrića geometrijskim razmatranjima tzv. problema tangente (između 1673. i 1676). Uveo je suvremenu simboliku, derivaciju definirao s pomoću diferencijala, formulirao pravila za diferenciranje produkta i potencije i dr. Kad su se diferencijalna i integralna metoda (tj. analize beskonačno malih, infinitezimalnih vrijednosti veličina) počele tretirati kao jedinstvena i nerazdvojna metoda, obje su naglo napredovale i od metoda za rješavanje pojedinačnih nepovezanih problema uvrstile su se među najvažnije metode suvremene matematike.