Keplerovi zakoni

Keplerovi zakoni, tri zakona koja opisuju gibanje planeta oko Sunca što ih je formulirao Johann(es) Kepler u djelima Nova astronomija 1609. (prva dva) i Skladnosti svijeta 1619. (treći).

Prvi Keplerov zakon: svi se planeti gibaju oko Sunca po elipsama i Sunce je u jednom od žarišta tih elipsa.

Drugi Keplerov zakon: radijvektor Sunce-planet u jednakim vremenskim razmacima prebriše jednake ploštine, odnosno plošna brzina planeta je stalna, tj. planet se giba brže kad je bliže Suncu, a sporije kad je od njega udaljeniji.

Treći Keplerov zakon: omjer kuba srednje udaljenosti od Sunca (velika poluos eliptične putanje, a) i kvadrata ophodnoga vremena (period T) jednak je za sve planete: a³/T² = konst.

Poslije se pokazalo da se Keplerovi zakoni s velikom točnošću mogu primijeniti za proračunavanje putanja kometa, prirodnih i umjetnih satelita, dvojnih zvijezda i dr.

U općenitijem slučaju u trećem Keplerovu zakonu treba uzeti u obzir masu zvijezde m_z i masu planeta m_p, odn. mase tijela koja se gibaju jedno oko drugoga:

a³ = G/4π² T² (m_z + m_p),

pri čem je G gravitacijska konstanta G = 6,674 08 · 10^–11 Nm²/kg².

Keplerovi zakoni poslužili su Isaacu Newtonu za otkriće temeljnih zakona gibanja i općeg zakona gravitacije. (→ newtonovi zakoni)